Νίκος Γκάτσος:
Περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου
Γιατί σ'αυτό το αρχαίο αγγείο αγαπιούνται τόσο όμορφα δύο σώματα
περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου
Γιατί σε τούτο το μοτέλ ένα ταξί δαγκώνει αυτό το φέρετρο σα να'ναι πούρο
περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου
Γιατί τα σκαλοπάτια ετούτα κατεβαίνουν μέσα στον καθρέφτη φτάνοντας εκεί που'ναι θαμμένο το προφίλ του φεγγαριού
περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου
Γιατί στον κόσμο τούτο όλοι έχουνε το σπίτι τους κι εγώ είμαι ο ξένος που 'χει χάσει τη φυλή του και το δρόμο του
περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου
Γιατί περιπλανιέμαι έξω από τη μήτρα σου κι έξω απ'τον τάφο μου
περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου
περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου.
Nikos Gatsos:
My soul is overwhelmed with sorrow to the point of death.
Why on this ancient vase two bodies make love to each other so gracefully
my soul is overwhelmed with sorrow to the point of death
Why at this motel a taxi bites this coffin as if it was a cigar
my soul is overwhelmed with sorrow to the point of death
Why do these steps descend inside the mirror, reaching the place the profile of the moon is buried
my soul is overwhelmed with sorrow to the point of death
Why in this world that everyone has a home, I am the stranger who has lost his people and his way
my soul is overwhelmed with sorrow to the point of death
Why do I wander outside your womb and outside my grave
my soul is overwhelmed with sorrow to the point of death
my soul is overwhelmed with sorrow to the point of death.
(The translation is mine, and a bit awkward. But it conveys the meaning.)
Sometimes I know for certain something you perhaps don't know, or don't want to see.
I am more like your father than I am like you.
No comments:
Post a Comment